Bohaterowie

Uwaga! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę.

Ares

Główny i zarazem tytułowy bohater. Jest owczarkiem niemieckim długowłosym. Jego sierść jest czarna, podpalana na żółto, a oczy duże, inteligentne, w brązowym kolorze. Ma dwa lata, gdy po raz pierwszy pojawia się w opowiadaniu, a jego przeszłość jest nieznana. Z niewiadomych przyczyn stał się przeznaczony na główną nagrodę w loterii na festynie. Wygrany przez Nayera Kincaida, pies stał się przez niego przygarnięty. Ares jest posłusznym, wiernym i sprytnym owczarkiem, chętnie pomaga tropić i łapać przestępców.  Na co dzień jest bardzo grzeczny, łagodny i spokojny, kocha dzieci i zabawę. Jak to określa jego właściciel: „Ares jest nieprzyjemny tylko dla przestępców”. Lubi jeść bułeczki z szynką.    

Ares. Rysunek wykonany przez autorkę

Nayer Kincaid

Główny bohater. Komisarz w policji kryminalnej, mężczyzna około lat trzydziestu. Opiekun Aresa. Ma kruczoczarne włosy, które najczęściej podnosi do góry na żel. Jego oczy są niebieskie i ładnie komponują się z czarnymi włosami i ciemną oprawą oczu. To wysoki, wysportowany oraz bardzo przystojny mężczyzna. Sympatyczny i przyjazny, swoich kolegów z ekipy traktuje na równi, mimo że jest ich przełożonym. Często z nimi żartuje i spotyka się po pracy. Lubi i szanuje ludzi,  wrażliwy na ich krzywdę. Początkowo niechętny w stosunku do Aresa, później bardzo się z nim zaprzyjaźnia. Kiedy zostaje zamordowana jego narzeczona Sandra – Nayer za wszelką cenę chce ukarać mordercę, by pomścić jej śmierć. Działa wtedy impulsywnie, kieruje się chęcią zemsty. Zazwyczaj jest jednak opanowany i spokojny, niełatwo wytrącić go z równowagi. 

Nayer Kincaid. Rysunek wykonany przez autorkę

Martin Denys

Policjant,  mężczyzna około lat trzydziestu, jasnowłosy, brązowooki. Dosyć niski. Sympatyczny, wyluzowany, żartobliwy i wieczny optymista – Martin z niczego nigdy nie robi problemów, zawsze wszystkich uspokaja i powtarza, że „nie ma sytuacji bez wyjścia”.  Nie lubi kłótni, chociaż sam bywa czasami zaczepny. Martin zgrywa takiego, co to zna się na kobietach jak nikt inny i zawsze wszystkich poucza w tej kwestii.  Najczęściej robi przytyki swojemu koledze Willowi i „znawczo” wypowiada się na temat jego małżeństwa. Naprawdę jednak nie ma swojej dziewczyny i nie wiadomo czy kiedykolwiek takową miał.  Bardzo lubi psy, chciał nawet przygarnąć Aresa do siebie, ale zrezygnował z powodu siostry – alergiczki. 

Martin Denys. Rysunek wykonany przez autorkę

William Corr

Policjant, najstarszy w swojej ekipie, ma nieco ponad czterdzieści lat. Jego włosy są jasne, trochę siwiejące, a oczy zielone. Will jest totalnym przeciwieństwem Martina: pesymista, zrzęda i ponurak. Bawią go tylko te żarty, które sam wypowie, lubi być złośliwy i udawać najważniejszego. Często cwaniakuje, ma wysokie mniemanie o sobie. Niestety boi się własnej żony Stelli, nie potrafi jej niczego odmówić, zawsze stara się do niej podporządkować. Nie lubi zwierząt, do Aresa przekonuje się po długim czasie, ale i tak nie okazuje mu większego zainteresowania oraz głębszych uczuć. W gruncie rzeczy trochę się go boi.  

William Corr. Rysunek wykonany przez autorkę

Sandra Starr

Narzeczona Nayera oraz jego niedoszła żona. Z zawodu przedszkolanka. Pojawia się tylko w pierwszym rozdziale, ale już wtedy ukazuje się nam jako kobieta miła, wrażliwa, czuła na krzywdę innych. Potrafiąca kochać, od pierwszego wejrzenia zaakceptowała w swoim domu psa, była dla niego niezwykle troskliwa i opiekuńcza. To ona nadała mu imię. Miała długie, złociste loki, lazurowe oczy i jasną karnację. Była wysoka i szczupła. Zginęła we własnym samochodzie poprzez wybuch bomby.  

Sandra. Rysunek wykonany przez autorkę

Doktor Cliffe

Mężczyzna około pięćdziesiątki, patolog współpracujący z policją kryminalną. Jest dość wysoki i szczupłej budowy ciała. Nosi okulary. Doktor Cliffe kocha swoją pracę, jest bardzo dokładny i staranny. Miewa jednak zmienne humorki, niekiedy bywa rozgadany i trzymają się go żarty, niekiedy jednak milczy i wtedy nierzadko jest złośliwy. W dni, kiedy miewa dobry humor, można z nim załatwić praktycznie wszystko, niekoniecznie związanego z pracą. Chętnie dyskutuje o życiu, spotyka się ze znajomymi, a nawet chodzi na imprezy. Gdy doktor ma zły dzień – lepiej omijać go z daleka. Pojawia się w opowiadaniu tylko epizodycznie.

Roxanne

Policjantka, około lat trzydziestu. Szczupła i wysoka o ciemnobrązowych, prostych włosach, sięgających do łopatek. Ma ciemne oczy i długie, czarne rzęsy. Rzadko się maluje. Roxanne na co dzień wydaje się delikatna, miła i spokojna. Jednak w obliczu zagrożenia świetnie sobie radzi ze strachem i stresem, zawsze ma „łeb na karku” i potrafi zachować zimną krew. Nie daje też sobą pomiatać, ma swoje zdanie. Zauroczona Nayerem Kincaidem, w którym się podkochuje. Nie umie jednak tego odpowiednio okazać, zawsze czuje się przy nim onieśmielona i traci odwagę na zaproponowanie spotkania. Zazdrosna o każdą kobietę „kręcącą się” obok niego. Nie potrafi tańczyć,  w ogóle nie ma wyczucia rytmu. Posiada psa, spanielkę o imieniu Damson, na którą usiłuje poderwać Nayera.  

Roxanne. Rysunek wykonany przez autorkę

Filippo Gori 

Postać zapożyczona z serialu „Komisarz Rex” na potrzeby opowiadania. Filippo jako szef policji kryminalnej, bywa często zarozumiały i zawsze dąży do swojego celu, choćby po trupach. Zbyt pewny siebie, traktuje swoich podwładnych „z góry”, nie szanuje ich zdania, zawsze narzuca swoją wolę. Surowy i nie znoszący sprzeciwów Gori uchodzi za postrach wśród policjantów. Sam uważa się za najmądrzejszego człowieka na świecie, który nigdy się nie myli. Występuje w opowiadaniu tylko epizodycznie. 

 Augusto Zucchi jako Filippo Gori ("Komisarz Rex", 2008 r) 

Akemi Caler 

Dwudziestopięcioletnia studentka kryminalistyki, zostaje przydzielona przez szefa Goriego do ekipy komisarza Nayera Kincaida, gdzie zaczyna odbywać praktykę. Pojawia się dopiero w siódmym rozdziale i zostaje już do końca trwania opowiadania. Akemi charakteryzuje się egzotycznym wyglądem, który fascynuje większość mężczyzn. Jest świadoma swojej urody, ale nie bywa z tego powodu zarozumiała. Ma sięgające pasa kruczoczarne włosy, duże brązowe oczy i złocistą, opaloną karnację. Wysoka i bardzo szczupła, jej figura jest bardziej dziewczęca niż kobieca, przez co Akemi wydaje się być nad wyraz krucha i delikatna. W rzeczywistości jest jednak osobą silną, o mocnej psychice. Rzadko kiedy zdarza jej się okazać słabość w postaci płaczu. Wyjątkiem jest krzywdzenie zwierząt, na co dziewczyna automatycznie reaguje łzami.  

Akemi Caler. Rysunek wykonany przez autorkę.